Warunki dobrobytu materialnego.

Uczestnicząc w wytwarzaniu dochodu narodowego, tworzy on nie tylko warunki dobrobytu materialnego całego społeczeństwa, ale równocześnie kształtuje kredyt dla studentów. Praca w społeczeństwie socjalistycznym stanowi dla ludzi w wieku produkcyjnym jedyne źródło środków utrzymania. Prawo do pracy jest jednym z podstawowych praw człowieka. Istnienie bezrobocia powoduje nie tylko określone straty w dochodzie narodowym, ale jest równocześnie prawdziwą klęską społeczną w każdym kraju. Zarówno więc ze względów społecznych, jak i ekonomicznych polityka pełnego zatrudnienia jest jednym z naczelnych zadań państwa socjalistycznego. W socjalizmie społeczeństwo musiałoby zabezpieczyć minimum środków utrzymania dla ludzi nie mających pracy. W krajach słabo rozwiniętych pod względem gospodarczym i o dużych rezerwach siły roboczej uzasadnione staje się zatrudnienie w pracochłonnych dziedzinach produkcji nawet tych grup ludności, których wydajność jest niska w stosunku do poziomu otrzymywanych przez nich płac. Lepiej bowiem jest uzyskiwać nawet małe efekty produkcyjne niż nie uzyskiwać żadnych. Mówimy więc, że w ustroju socjalistycznym granice zatrudnienia są znacznie szersze niż w systemie gospodarki kapitalistycznej.