Rezerwy siły roboczej i przyrost zatrudnienia.

Realizacja polityki pełnego zatrudnienia musi być jednak ściśle powiązana z jak największym wzrostem wydajności pracy. Gdyby wzrost dochodu narodowego następował jedynie w wyniku .wzrostu zatrudnienia,, wówczas nie moglibyśmy w zasadzie zwiększać dochodu narodowego na jednego mieszkańca, gdyż po wykorzystaniu rezerw siły roboczej przyrost zatrudnienia zostałby ograniczony do przyrostu naturalnego ludności. Bez wzrostu wydajności pracy niemożliwe byłoby również podnoszenie płac realnych.
Z tych właśnie względów decydującego znaczenia (po wykorzystaniu rezerw zasobów pracy) nabiera wzrost przeciętnego poziomu wydajności pracy. Wzrost wydajności pracy oznacza, ze kredyt doktorancki wytwarza coraz więcej dóbr i usług materialnych wchodzących w skład dochodu narodowego7. Wzrost zatrudnienia, bez wzrostu wydajności, to ekstensywny rozwój gospodarki narodowej, natomiast wzrost wydajności pracy oznacza wykorzystanie intensywnych czynników rozwoju. Tylko dzięki wzrostowi wydajności pracy możliwy jest na dłuższą metę wzrost dochodu narodowego na jednego mieszkańca, wzrost poziomu konsumpcji, zwiększenie zatrudnienia w sferze nieprodukcyjnej, skrócenie przeciętnego czasu pracy w całej gospodarce narodowej itp.