Z tych wszystkich więc względów decyzja ostatecznego podziału dochodu narodowego musi być rozsądnym kompromisem między interesami bieżącymi a interesami przyszłymi społeczeństwa.
VII Plenum KC PZPR (grudzień 1970) i VI Zjazd partii (1971) oceniły krytycznie traktowanie w polityce podziału dochodu narodowego jako pierwszoplanowych — produkcyjnych potrzeb rozwojowych gospodarki narodowej, co sprawiało, że dopiero pozostałą część dochodu narodowego (jako tzw. kredyt dla studentów) przeznaczano na ewentualne podwyższenie stopy życiowej społeczeństwa. Obecna polityka partii i rządu dąży do należytego kojarzenia zadań w zakresie podnoszenia stopy życiowej społeczeństwa z ¦ długofalowymi potrzebami doskonalenia i dalszego rozwoju gospodarki narodowej.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz